Eind juni, teruggekeerd uit Tsjechoslowakije, zaten wij tegen een flinke schuld aan te kijken. Hoe dat zover gekomen was? Wel, de pot, die wij jaar na jaar, stukje bij beetje bijeen gespaard hadden, hebben wij in zijn totaliteit moeten aanspreken om nieuw materiaal aan te kopen: kielenstof en gordels voor de Trawantel, verkleding voor de Heiluizer, een nieuwe vlag, panassen voor de steltendans en nog zo van die dingen. Het kost tegenwoordig allemaal stukken van mensen! Nu, daar hadden wij wel uit gekomen, maar toen bleek, dat van de te verwachten subsidiëring niets zou in huis komen: wij kregen wel de subsidie toegekend, maar er was geen geld om ze daadwerkelijk uit te keren!, werd aan de Tsjechoslowakisten gevraagd of zij bereid waren duizend frank bij te leggen of het geld bijeen te rapen met optredens. De stemming gaf een alleszins onverwachte uitslag: 11 ja - 11 neen! En zo werd het werken om de put te vullen. En dat werd dan ook gedaan - en met véél entoeziasme! In juli hebben wij het aan de rustige kant gehouden; de meesten waren trouwens met vakantie. Maar in augustus vlogen de stukken er af:
13 augustus trokken wij in de Antwerpse binnenstad rond met de narrendans. In feite een traditie, maar één, die wij niet met dezelfde regelmaat als de zwaarddans of het driekoningenzingen aanhouden. De laatste jaren hebben wij dit kermisdansen inderdaad gewoon nagelaten.
14 augustus kon men ons in Edegem aan het werk zien op het Volksdansfestival, waar wij twee optredens moesten verzorgen: voor- en namiddag. Wij leerden er nog meer plankvast worden, genoten er bijval, ook al waren er een stel mensen, die van ons de zwaarddans verwachtten (wij hadden ze nochtans met handen en voeten gewaarschuwd, hun hoop daar niet op te stellen) en kwamen er ook tot de konklusie, dat wij de kontrakten voortaan iets beter zullen moeten lezen, willen wij geen honger lijden! O, ja, een lid van een andere, eveneens in het avondprogramma optredende vlaams-limburgse volkskunstgroep (De Boezeroenen, om ze niet te noemen) wist ons te vertellen, dat wij de vlaamse dansen verkrachten. Dat weten wij dus ook weeral ... Voortaan oppassen met de zjandarmen en de polissen met al dat verkrachten!
20 augustus was het weer de stad Antwerpen, die ons weer aan het werk zag. Nogmaals met de narrendans, maar die is dan ook speciaal aangemaakt voor de Antwerpse Kermis.
21 augustus, de volgende dag, alweer aan de gang, ditmaal in Sint-Niklaas, op de Regenbraderij in de Statiestraat. En dat is vermoeiend werk, geloof mij vrij. Komt daarbij het feit, dat Erwin Leys die dag zonder lucht zat en de andere muzikanten niet vrij waren. Op de doedelzak heeft Bert Dresselaers ons uit de nood geholpen, althans tot hij hals over kop moest vertrekken om zijn programma op de vrije radio de eter in te zenden. Modest Vercauteren akkordeoniseerde er op zijn eentje op los, iets later bijgestaan door Edmond Van Dommelen en héél die tijd liet Piet De Gryse zich niet onbetuigd op de groskes. Dan moet ik nog de bres kinderen vermelden, die ons vergezelden, tesamen met het feit, dat wij steendood waren. En Mark Van Orshoven vond het welletjes: 4 keren danig door mekaar geschud worden op amper twee weken ...
Maar het was nog niet afgelopen voor die maand :
26 augustus vonden wij elkaar weer in Galmaarden op de vijfde Volksmuziekstage. Een fantastisch optredens werd het daar: dé sfeer van de grote dagen... En dan kunnen die van de Lange Wapper ook akteren. Het publiek was mee. Ik geloof niet, dat wij ooit al zovéél gemeende felicitaties hebben gehad na een optreden. Had Renaat ook met schrik naar dit optreden uitgekeken - de mentaliteit aldaar goed kennende - dan vond hij het reuzefijn, dat achteraf verscheidene deelnemers aan de stage hem kwamen vertellen, dat zij in feite een grondige hekel hadden aan volksdans en dat zij aanvankelijk niet van plan waren geweest om te blijven kijken, maar dat ons spektakel hen geboeid en geëntoeziasmeerd had. Sommigen spraken zelfs van een Mistero-Buffo-achtig voorbrengen van de dansen. Al met al een dikke riem onder het hart (of is het andersom dit gezegde?)
Met deze drukke aktiviteitenreeks konden wij, einde augustus, reeds aan het juichen gaan: de put was gevuld, zij het ook erg, erg nipkes. Wie deelgenomen had, was echter entoeziast en zo werd er voorgesteld, te blijven optreden (zonder overdrijven) om voortaan een rezerve aan te leggen om eventueel naar het buitenland te kunnen gaan, in plaats van achteraf de put te moeten vullen. En wij geloven, dat dat een goed idee is, want het optreden in Galmaarden vooral heeft duidelijk aangetoond, dat onze groep echt iets kan brengen en dat onze werking op dit gebied echt pozitief kan zijn. Dus... 1° Wie doet er mee? Kontakt opnemen met Renaat Van Craenenbroeck en 2° Wie bezorgt ons optredens? Kontakt opnemen met dezelfde persoon! Vooral het tweede punt is in uw eigen belang: maar denk erom: geen optreden met de zwaarddans, tenzij voor uitzonderlijke gelegenheden en met toestemming van de meerderheid der zwaarddansers. Zo'n gelegenheid deed zich voor op
27 september toen het boek Op Harpen en Snaren aan de pers werd voorgesteld in het Rockoxhuis aan de Antwerpse Keizersstraat. Wij voerden er nog eens (na vele jaren) de kleine zwaarddans uit. Wij kregen er felicitaties en een aantal gratis eksemplaren. Omdat de uitvoerders van de zwaarddans (én de nar én de muzikanten) deze gratis eksemplaren aan de groep hebben afgestaan kunnen wij aan ieder groepslid één eksemplaar van het boek Op Harpen en Snaren aan bieden aan de uitzonderlijke prijs van 500 Bfr. (winkelprijs : 980 Bfr). Een tweede eksemplaar kan bekomen worden tegen de prijs van 700 Bfr. Bestellingen voor eind november mededelen aan Lieve Van Velthoven (238 11 41).
Zo zaten wij eind september weer pozitief in ons kaske. Wij hebben nog één optreden in het vooruitzicht, namelijk op 17 december voor de toneelkring Morgengloren in de zaal Cecil, Van Arteveldestraat te Antwerpen.
Wat wij zoal dansen? Primo een reekske met Kadril van Boortmeerbeek, Karnaval 2, Heiluizer, Bezemdans voor 3 jongens en Bezemdans van Pulle, verder de Kantwerkstersdans en de Trawantel en de Narrendans. Wij willen verder werken aan de Steltendans en een nieuw reekske opzetten rond het tema van de Mezenvangers (over die mannen willen wij het hebben in een volgend ’t Zw). Ook mogelijk is een optredens met figuurdansen uit de negentiende eeuw: schottisches, mazurkas, walsen en polkas.
malton
Hiernaast (hieronder) ziet ge, hoe er met onze groep reklame wordt gemaakt... in Engeland. Zij verwachten ons dus blijkbaar. Wij ontvingen trouwens een officiële uitnodiging tot deelname vanwege de English Folk Dance and Song Society. Wij dienen dus zeker een dossier in om subsidie te verkrijgen.
Wie kan er mee? Wij dachten eventueel met een bus te reizen en dan de donderdag 17 mei te vertrekken om terug te keren 21 mei. Of zijn er andere voorstellen? Laat eens iets horen! Zondag 27 november, tweede herhaling van de zwaarddans spreken wij er over.
Trevor Stone heeft ons ook een simpatiek briefje geschreven (met dokumentatie over engelse zwaarddansen) en vertelde erbij, dat hij hoopt er op 1 april bij te zijn.
Wij hopen ook een groep zwaarddansers uit Strání (Moravië, Tsjechoslowakije) te mogen verwelkomen
archief
Vanwege Dr. Marianne Bröcker (een specialiste op het gebied van de draailier en een stagiaire van Renaat te Galmaarden) kregen wij een honderdtal fotokopieën toegezonden van werken over zwaarddans in de Bibliotheek te Bonn. Interessant is vooral het werk van Walter Jaide, Deutsche Schwerttanze. Een werk, dat ons niet bekend was. Ter inzage voor belangstellenden, evenals alle andere dokumenten in ons archief.
Fotoalbum?
Wij kregen twee mooie fotoalbums te zien, die het werk zijn van An Bruloot, iemand van Edegem, die intussen lid is geworden van onze groep en die zéér prachtige foto’s van de zwaarddans (1980/81/82) heeft genomen. Die foto's zijn ons zo bevallen, dat wij er sterk zitten aan te denken, een boek uit te geven met als titel De Antwerpse Zwaarddans, met een keur van deze foto's en een inleidend woord over het verschijnsel reizwaarddans in onze gewesten. Dat zou dan bij verplaatsingen naar het buitenland een enig geschenk worden aan gastheren, organizatoren, gemeentebesturen en dergelijke... Maar waar vinden wij de nodige fondsen?
De drukke aktiviteiten van de laatste tijden nopen ons tot de heroprichting van een bestuur. Organiseren, dans geven én (elders) kurzus leiden, het groeit Renaat iets boven het hoofd. Zo werden Mark Brijs, Dirk Gerené, Erwin Leys, Lieve Van Velthoven gevraagd om samen met Renaat Van Craenenbroeck de koppen bij mekaar te steken op 6 oktober. Deze kerngroep wordt nog uitgebreid met twee leden, waarbij wij zullen trachten de dames recht te laten wedervaren én niet te veel in één familie terecht te komen. Van de besprekingen volgt voortaan een beknopt verslag in 't Zw, terwijl de weerslag inzake aktiviteiten te vinden is op de muur van ons lokaal. Wie suggesties heeft, wordt beleefd verzocht zijn mond niet te houden en dit door te spelen aan één van de hierboven genoemden. Ik kan u wel al verklappen, dat er sprake is van de órganizatie van wandelingen, tejaterbezoek en geleide wandelingen.
wanted
Voor de fameuze mezenvangersreeks zoeken wij. een steek (hoed van het type, dat Napoleon op de prentjes draagt); iemand die een stevige kevie rond een vogel zou kunnen ineenknutselen; hoge hoeden; tinnen bierpotten Wie ons merkwaardige dingen over de mezenvangers kan mededelen (bijvoorbeeld, waar wij iets meer over hen in boeken kunnen vinden) helpt ons ook een stuk vooruit!
Bedankt alvast voor de moeite !
Redaksie
Renaat Van Craenenbroeck
Vleminckveld 29
2000 Antwerpen